Seni çok yordum farkındayım , ama en az senin kadar bende yoruldum.
Benden istediğin gitmemi kabullenmemdi…Gidişine sessiz kalmamdı isteğin.
Bunu
yapamazdım ,diğer yarım giderken ben arkasından öylece bakamazdım…
Ayrıldığımız günden beri her doğan güneşten korkar oldum,her biten güne ise geceye kavuştum diye şükretttim.Çünkü yaralı yanlarımı aydınlık bir günde saklamaktan her geçen gün daha da çok yoruldum…
Kanayan yüreğimin her sancısında sana koştum,ama suskunluğun,kararlılığın daha çok sızlattı yaramı.
Ben koştukça peşinden sen kaçtın benden.
Hem yordum ,hem de yoruldum…
Artık tükendi gücüm ,sen kazandın.
Zaferinse senden vazgeçmem , vazgeçtim senden…
Şimdi ardından sadece bakıyorum.Ses çıkarmadan ,sadece gözyaşı dökerek benden giden
yanlarımı izliyorum , veda bile etmeden neleri kaybettiğme bakıyorum öylece…
Dilim lal da olsa , gözlerine haykırıyor yüreğim duy beni diye.
Akan her damla gözyaşımda sevgimin büyüklüğünü haykırıyor gözlerim…
Ama sen beni duymacak kadar sağırlaştın sevdama,
Yitip giden bize acımayacak kadar duygusuzlaştın.
Aldırma sen dediklerime yüreğim hala senin ,söylediklerim yakmasın canını ,aklım sözde bu söyledikleriyle yüreğimi tesellide…
İstediğin kadar sus sevdiğim, istedğin kadar uzağa git ,bırak yansın canım ,bırak yabancı kılsın seni bana araya giren engeller …
Hiç bir şey değiştirmez gidişindeki mecburiyeti,
Hiç bir söz severken gitmek zorunda olduğun gerçeği bilmeme engel olmaz.
Hadi git yolun açık olsun sevgili.
Yüreğim ne kadar acı çeksede,ağlasada
Gitmelisin bunu biliyorum…