Şair Bırak Kalemi

Çaresizliğe yükledim umutları
Şeytana uyarsın diye beklerken
Kim yağdıracak içimdeki bulutları
Kalbim varlığınla nüksederken

Bir gemi kalkar limandan sessiz ve derinden…
Lisan yetersiz yakınken uzağa!
Ecelim ol bitmesin bu sene, geçmeden kendimden
Uy sen şeytana günahın miras bana.

Ölmek…
Ruhuna dokunamamaktır göz gözeyken
Nefes almak…
Alamamaktır aslında
Sol yanın besliyorsa başka bir sol yanı
Yaşamak konulamaz bunun adına
Çağırıyorsa ölüm seni
Kalanı düşünememek
Vazgeçmektir hayattan.

Ve gece yetersiz kalınca yazmaya
Şair bırak kalemi usulca
Karanlıklar ardına…