Köşe bucak her gün kuşkum takipte
Yalnız bırakmaz,sanki boynum ipte
Esef içimde içim bir sahipte
Merhem tanımaz can evimi saran
Zaten hayatım efkarlardan besli
Aşklardan hisli sevgilerden hisli
Ömrümce bana emanet, Kafesli
İçimden çıkmaz yüreğimde duran
Başlı başına korkutur çıkmazlar
Ürperen gözler titrer de bıkmazlar
İki arada kalmışım bakmazlar
Ne eş ne dost var halin nedir soran
Hayal yorulmuş kurulduğu anda
Kimsen gelmez ki yığılıp kalsanda
Düşler edinsen ne yazar dünyanda
İstedin yere akar haz maceran
Of çektiğim her zahmet teyakkuzda
Hiç de toz pembe değildir,hep kuzda
Çok şükür yalan dünyaya tokuz da
Malım mülküm yok yüreğimi yoran