Halay

Dışarıdan bakınca eğlenceyi bilmedikleri sanılır köyümüz halkının. Oysa, dört kişi nerede, ne zaman hangi koşulda ?Cenaze hariç- bir araya gelirlerse gelsinler; hemen bir halay tutarlar. Öyle uzun boylu çalgıya malgıya da hacet yok hani. Kendileri çalar, kendileri oynar.

Öğrenciler okula erken mi geldiler? Toplanma zili çalıncaya kadar erkekler top ya da birdirbir oynarken kızlar hemen bir çevirme halayı tutarlar:

Çobanı kayadan indiremiyom.
İndirip yönüme döndüremiyom.
Bir elimde kalem, birinde divit,
Gâvurun oğlunu kandıramıyom.

Öğle paydosunda öğretmen:

-Haydi, çocuklar, yemeğe. Yağlıları, tatlıları yemeden gelmeyin ha! Oysaki zengin – yoksul, aşağı yukarı hepimiz, benzer besinlerle beslenirdik. Yani buğdayı buğdaya katık yaparak. Öğle yemeğimiz mutlaka bir dürüm, ya pekmez, ya da çökelek dürümü. Her evin birer ikişer tavuğu vardı ama kahvaltıda yumurta yiyen aile zor bulunurdu. Bire öğretmenim, ne yitirdin de ne arıyorsun? Nerde yağlııı, nerde tatlı?

Birer dürümü atıştıran çocuklar erkenden döndükleri okul bahçesinde boş duracak değil ya küçük parmaklarından tutuşarak başlamışlardır bile çevirme halayına?

Akşam serinliğinde tarlalara kuzu katmaya mı gidildi. Davar gelinceye kadar tutun bakalım bir halay.

Gidiyom eğle beni
Zülfüne bağla beni
Zülfün gonca gül ise
Bir gül ver eğle beni.

Ya da gecenin geç vaktine kadar bulgur mu çekildi? Taze bulgurdan pilav pişene kadar boş mu durulurmuş. Haydin halaya.

Al yârim bu da sana
Uğradım su da sana
Cesette bir canım var
Alırsan o da sana…

Hatta tekkede bile halay çekilir. Orta yaşlılar kurban kesmek, et doğramak, su getirmek, pilav pişirmek gibi işlerle uğraşır. Yaşlılar, kendi aralarında sohbeti koyulaştırırken, kızlı erkekli gençler, halaya başlamışlardır bile…

Çocukluk yıllarımda halaydan başka oyun bilmezdi köyümüz halkı. Ne zamanki kente taşındık. Öyle oyunlar öğrendik ki kentliler bize parmak ısırır oldu. Halayın yanında çiftetelli, misket, her türlü zeybekler? Son günlerin modası KOLBASTIyı bizim kadar kimse oynayamaz.