Anlamsız Yalnızlıklar.

Gel, sevdasına ömrü hiçe saydığım can yar,
Bilirsin, yüreğimde daima has yerin var…
Ondan mıdır ukala suskunluğunla arsız,
Üzerine giydiğin anlamsız yalnızlıklar…

Gidene öfke duyma can…
Çevrene bakın sadece…
Ne kadar çok yaşama sebebin var?
Görsen, ah bir görsen, ne çok şaşırırsın…
Ve
En sonmuş gidene ağlamak fikri,
Sürgün sürerken beyninde,
Yemyeşil umutlara el çırparak…
Hayat?
Seviyorum seni diyerek,
İçinden haykırmak gelecek…
İşte o an, tutma kendini can, sakın tutma…
Haykır…
Haykır ki, yırtsın gökleri bu sevinçle,
Hep baskı altına aldığın o haklı ses…

Gel, yeşil gözlerinden cihana baktığım yar?!
Mecburum, bu gönlümde sevdana pekâlâ yer var.
Neyleyim süremezsen, sevilme sefasını
Senin olsun payına düşen kor yalnızlıklar?