Wilson adinda birinin bir çivi fabrikası vardır ve reklama ihtiyacı vardır. Pazarlamacı arkadaşı ile konuşurken arkadaşı “Wilson Çivileri” diye bir reklam ayarlayabileceğini ifade eder. “Bana bir hafta ver.” der arkadaşı, “sana bir kasetle döneceğim.” Bir hafta sonra pazarlama uzmanı Wilson’u görmeye gelir. Kaseti videoya koyar ve çalıştırır. Romalı bir asker İsa’yı çarmıha çivilemekle meşgul; yüzünü kameraya çevirir ve “Wilson çivileri kullanın, onlar her şeyi taşır” der. Wilson çılgına döner ve bağırır, “senin problemin ne? Bunu asla TV’de göstermezler, sana ikinci bir şans veriyorum, ama kesinlikle Romalı’ların İsa’yı çarmıha germesi gibi şeyler istemiyorum.” İkinci hafta pazarlamacı elinde başka bir kasetle gelir. Yine kaseti videoya koyar ve çalıştırır. Bu sefer kamera Roma’nın dışından merkeze doğru yakınlaşır ve çarmıha asilmis İsa’nın önünde durur. Romalı bir asker yukarı bakar ve “Wilson çivileri, her şeyi taşır” der. Wilson kendini tutar bu sefer, “sen beni anlamıyorsun, çarmıhta bir İsa istemiyorum. Sana son bir şans veriyorum, bir hafta içinde yayınlanabilecek bir reklamla gelmeni istiyorum.” Bir hafta daha geçer. Wilson sabırsızlıkla beklemektedir. Pazarlama uzmanı yeni kasetiyle gelir. Saçları uzamış bir adam nefes nefese koşmaktadır. Bir düzine Romalı asker de peşinden kovalamaktadır. Tepenin başına gelirler ve askerlerden biri kameralardan birine döner: “Keşke Wilson çivileri kullansaydık.”