İki Kelebek Hikayesi

Hani derler ya, bir varmış bir yokmuş

Aslında varmış,

Damyeri?nde yaşarmış.

Sisler arasında, güneşler altında yaşar,

Daldan dala atlayıp çiçeklere konarmış.

Bunlar biri mor,diğeri sarı iki kelebekmiş.

Ne birbirinin aynıymış

Ne de birbirinin gayrı?

Koştukça koşan ayakları,

Coştukça coşan yürekleri varmış.

Hasretle beklerlermiş baharı

Yüce neslinin devamını sağlamak,

Ömürlerine ömür katmak için.

Beklide Ömür?e ömür katmak için

?

Derken günler su gibi akıp geçmiş

Bahar yaşanıp da bitmiş

Ve yaza ulaşmış kelebekler

Ömür tamamlanmış bu besbelli

Dostlar söylüyorum, bunu böyle bilmeli

Hasretle beklenen günler geçip gitmiş

Nesiller de kemale ermiş

Ayrılık vaktidir artık,

Ey dostlar bu masalda sona yaklaştık.

İşte bir ömür böyle geçip gidiyor

Bir de ömre sorun nasıl geçiyor

Ve diyor:

Ayrılamam kelebeklerden Allah?ım!

Çünkü onlar;

Benim yaşama umudum,

Benim sevinç kaynağım

Benim özgürlük kuşum,

Benim can yoldaşım,

Benim mutluluk kaynağımdır.

Çünkü onlar

Benim varlık nedenimdir.

Yalvarırım,

Yakarırım,

Ve dilerim senden Allah?ım!

Uçarak gelsin de kelebeklerim

Ben burada onları beklerim.

Yanımda, yanı başımda olsalar

Bana hep seni hatırlatırlar.

Bak dedi dostu

İşte geliyor iki Allah kuzusu

Budur doğruluk yolu

Bir duadır nasıl da kabul oldu.

Birden bir dur sesi

Bu da neyin nesi

Bırak dostum uçsunlar

Gidilecek yere varsınlar.

Şimdi kanatlanıp uçacaklar

Bir gün mutlaka seni soracaklar

Zaman üzülmek zamanı değildir

Aç gönüllerini ferah tut

İşte bak gördün

Şimdi onlar iyi bir bulut

Sen de içinden bir dilek tut

Ey bu masalı okuyan kişi

Ömrün bol ve bereketli olsun

Kelebeklerin sonsuza uçsun

Yine ay doğuyor anlattım hikayemi

İşte bu bir iki kelebek hikayesi

Musa AYDOĞDU

 

Alıntıdır

NOT:    Bu hikaye gerçek bir olaydan esinlenilerek yazılmıştır. Damyeri İlköğretim Okulu Öğrencilerinden Neslihan ve Hasret GÖBEK için ve onlara öğretmenlik yapmış olan Ömür YEŞİLTEPE’ye ithaf olunur