Amerikada 22 nolu karayolunda devriye görevi yapan bir otoyol polisi arabasından yolu takip ederken, bir araba görmüş. Bu aracı radarla incelemiş ve minimum 50 km. ile gidilmesi gereken yolda bu aracın tam 22 km./saat’le gittiğini farketmiş. Bu araba yolu tıkıyormuş. Ve aracı durdurup sürücüyü uyarmaya karar vermiş. Aracın peşinden gidip aracı durdurmuş, bir de ne görsün. Aracı kullanan çok yaşlı bir teyze. Ve aracın arkasındaki koltuklarda da çok korkmuş 3 tane yaşlı teyze daha var. Polisi gören yaşlı sürücü: – “Polis bey çok mu hızlı gidiyordum?” diye endişe ile sormuş. Polis demiş ki: – “Hanımefendi, hızlı değil, aksine çok yavaş gidiyorsunuz ve bütün otoyol trafiğini etkiliyorsunuz! Radardan gördüğüm kadarıyla 22 km. hızla gidiyorsunuz?” Yaşlı teyze: – “Ama, otoyolun girişinde 22 yazıyordu ve bende bu hıza uymak istedim!” Polis: – “Teyzeciğim” demiş, “o 22, otoyolun numarası. Bu yolda min. 50 km. hızla gitmelisiniz.” Kadın, “tamam, bundan sonra hızlanacağım” demiş. Polis tam kendi arabasına giderken, gözü yine arkada oturan, hiç konuşmayan ve çok korkmuş gözüken 3 yaşlı teyzeye kaymış. Ve sormaya karar vermiş sürücüye: – “Teyzeciğim bir şey sorabilir miyim? Bu arkada oturan kişilerin nesi var? Çok korkmuş gözüküyorlar, sanki dillerini yutmuşlar gibi?” Kadın şöyle cevap vermiş: – “Vallahi ben de anlamadım, 160 nolu karayolundan çıktığımızdan beri böyleler.”