Affın Erdemi

bir gün trenle seyahat eden birisi tesadüfen son derece huzursuz olan genç bir adamın yanına oturmuş. bir sure sonra , genç adam , uzak bir hapishaneden henüz çıkmış bir mahkum olduğunu açıklamış. mahkumiyeti ailesine o kadar utanç vermiş ki , ne ziyaretine gelmişler , ne de bir mektup yollamışlar. ama fakir oldukları için seyahat edemediklerini , cahil oldukları için mektup yazamadıklarını umuyor ; her şeye rağmen kendisini affetmiş olmalarını hayal ediyormuş. ailesinin işini kolaylaştırmak için , kendilerine mektup yazıp tren kasabanın eteklerindeki çiftliklerinden geçerken bir işaret koymalarını söylemiş. ailesi kendisini affetmişse , raylara yakın bir elma ağacına beyaz bir kurdele bağlayacaklarmış. eğer kendisinin geri dönmesini istemiyorlarsa , hiç bir şey yapmayacaklar , o da trende kalıp batıya gidecek , belki de bir serseri olacakmış. tren , kasabasına yaklaşırken heyecanı o kadar artmış ki , pencereden dışarı bakmaya cesaret edemiyormuş. kompartıman arkadaşı kendisiyle yer değiştirip onun yerine elma ağacına bakacağını söylemiş. bir dakika sonra elini genç mahkumun koluna koymuş , ? Şuraya bak ? demiş. göz pınarlarında biriken yaşlarla gözleri parlıyormuş. ? her şey yolunda , bütün ağaç bembeyaz kurdelalarla bezenmiş ?. o anda bir ömrü zehirleyen tüm acılar , adeta , birden dağılmış , kaybolmuş. \”affetmezseniz sevemezsiniz. sevgisiz hayat ise anlamsızdır