DÜŞLER SOKAĞI

Düşler Sokağı

Ben hala düşler sokağındayım
Gittiğinden beri
Hep o şiir dudaklarımda
Ve hep aynı özleyiş bakışlarımda
Başka bir tene daha dokunmadı tenim
Başka elleri sarmadı daha ellerim
Bildiğim bütün dualara
Yemin ederim!

Rüzgar mumu söndürür bilirsin
Bir yangını söndürür sanma
Ve bu ayrılık ancak beni öldürür
Aşkımızı asla!

Giderken
Keskin bıçaklar gibiydi parmakların ellerimde
Ve sözlerin
Paslı çiviler gibi kaldı yüreğimde
Durup durup
En son gülüşünü hatırlıyorum
En son öpüşünü
İnadına gidişin geliyor aklıma
Dur demeliydim sana
Kal demeliydim
Kır demeliydim bütün kapıları
Nasıl sustum bilemiyorum
Durduramadım ya seni
Kendimden utanıyorum…

Yüreğim hala senin kıyılarında geziyor
Senin ayak izlerinde gölgem
Bütün nehirlerim sana akıyor
Seninle başlayıp seninle bitiyor her gecem
Dün Temmuz’la buluştuk aynı sahilde
Sarıldık öpüştük koklaştık
Seni sordu sustum
Çocuklar gibi ağlaştık…

Kalbimin anahtarı boynunda kaldı biliyorsun
Gittiğin günden beri yatağım yastığım buz
Hayatımda ne tat ne tuz
Senden başkasına haram ettim kendimi
Bütün mutluluklardan çektim elimi
Madem ki kavuşamadan sana
Hiç bir gemi yanaşmaz artık bu limana

Ne hayaller geçiyor içimden bir bilsen
Alevden damlalar dökülüyor gözlerimden
Konardım pencerene ah bir gelse elimden
Çünkü bugün senin doğum günün
Hadi mumları söndür
Hadi dostlarınla yüzünü güldür
Bütün biletler benden bu gece
Hadi döndürebilirsen
Aşkımızı geri döndür

Yazar: Ahmet Selçuk İlkan