KEMİRE KEMİRE YIKIYOR HASRET

Sayısız elemin içinde yandım
Bunların başını çekiyor hasret
Umudu var diye çıkmayan candım
Saçımı yoldurup döküyor hasret

Vatanı anarım her bir nefeste
Şimdi izinciler gezer Efeste
Hayatım geçsede altın kafeste
Gönlüme hüzünler ekiyor hasret

Ömrüm heder oldu namert içinde
Geçerli değilken her fert için de
Çatladı yüreğim bu dert içinde
Artık gözlerimden akıyor hasret

Gittikçe çoğalıp büyüyor cilem
Zamanı mekanı başka bir alem
Yürekten eksilmez sürekli elem
Kemire kemire yıkıyor hasret

Solursun her nefes havası olmaz
Tutsak kuşun evi yuvası olmaz
Öyle bir hastalık devası olmaz
Beni bir çok derde sokuyor hasret

Öyle bir histir bu benzemez aşka
Bu kadar efsane olsaydı keşke
Sıla değil asla, bu özlem başka
Yük olmuş sırtıma çöküyor hasret