Bedenin yüreğe vedası

Yüreğimmm; affet beni…

Sevqim bitmedi inan büyüdükçe büyüdü içimde sığmaz oldu o yüzden çekip gidiyorum buralardan.

Yollarımız ayrılıyor ve ben ağlaya ağlaya vazgeçiyorum senden.

Bugün evet bugün bitmeli bu işkence hemen.

Baksana saat nasılda ilerliyor hava karardı yalnızlığımla başbaşayım artık.

Tam zamanı.

Yüreğimmm; sana sevgi (li) mi beni seven herkezi emanet ediyorum.

Bedenim toprağın altında olsada biliyorum ki sen yalnız bırakmıyacaksın onları.

Bi zaman sonra herkez unutacak beni biliyorum olsun onun sevgisiyle

öldüğümü bilecekler ya bu bile yeter bana.

Keşke sonsuzluğa gözlerimi kapatmadan onu görebilseydim.

Keşke doya doya sonkez bakabilseydim kıyamadığıma…

ama kısmet değilmiş ne yapalım.

Vakit geldi yüreğimm beni bi tek sen anladın biliyorum.

Kimsenin bilmediği o kadar şey biliyorsun ki sen…

“Onu” hep sev ilk günkü gibi.

Geride bıraktıklarım; dilerim çok mutlu olursunuz ben hepinizin yerine ağladım acı çektim gülümseme sırası sizde.

Yatağıma huzurla yatıyorum sonkez.

Akşamın karanlığı yavaş yavaş gözlerime iniyor.

Gitgide dahada az acıyor canım.

Gözyaşlarım bukez dönülmez yolcuğum için akıyor.