Değer Miydi İstanbul Sana

Hey be istanbul ney misin sen,
Göz göre göre senin için canımıza kıyacaktık,
Sene 1981 aylarda temmuz yaz ayları ve akan derelerinde suyu bol olduğu dönem, Dayımın düğünü var,Annem düğüne gelecek ya,
Bizleri getirmeyecek,
Bizlerde istanbul aşkı var ya,Büyük şehir,ya
Güzel insanlar yaşıyor herkes zengin parası var rahat yaşıyor çocukların misketleri var bakkalları marketleri denizi havuzu simitcisi salıncağı var ya,
Tatil zamanı geldi mi tatile çıkarsın yazlığa gidersin dondurma yersin güzel güzel.
Çocuğuz ya hevesleniyoruz istanbul denen memlekete,
Nerde bileyim şimdi bin pişman olacağım bu büyük şehirde,

Neyse gelelim işin özüne:
Bizi getirmeyecekler İstanbul,a bende hemen işin şeytanlığını düşündüm,Madem,ki beni götürmüyorlarsa, Bende gider kendimi göle atarım, Herkes duysun dedim ve koşmaya başladım, Bizimkilerde benim peşimde koşuyorlar yakalamak için, Dur oğlum dur tamam senide götüreceğiz İstanbul,a,
Ben inanmayıp koşmaya devam ediyorum ama kararlıyım bu yolda atacağım suya kendimi, Tam derenin yanına geldim kendimi yere bıraktım, Bakın beni götürmeseniz atlarım dedim ve tamam senide götüreceğiz dediler,Oracıkta anlaştık (Aslında atlasam da sanmıyorum boğulayım o suda çünkü her gün yüzdüğümüz su )Ve İstanbul,a geleceğim garanti dedim kendi kendime, Eve geri döndük, Her şey tamam,Tatlıya bağlandı ve düştük İstanbul un uzun yoluna, Tam 1150 km git git bitmiyor nede uzunmuş bu yol bir an düşündüm bitmeyecek bu yol diye neyse ki bittik, Bir baktım,ki denizin üzerinde köprü ve arabalar geçiyor, Dedim anne ben hatırlıyorum burayı, Durdu üzüme baktı, Sen nerde hatırlıyorsun, Dedim filimler de görmüştüm güldü bana annem,Sende büyüdüğün zaman bizleri terk edersin gelmezsin bir daha buranın suyunu içtiğin zaman memleketine,
OLURMU ANNEM BEN SİZİ BIRAKMAM DEDİM:
HELE BİR BÜYÜ HELE BİR EVLEN ÇOLUK ÇOCUĞUN OLSUN NASILDA BIRAKIRSIN BİZLERİ:
Haklıymısın be annem şimdi sizlerden uzaktayım.