Gözlerine ihtiyacım var…

Yine bir akşam üstü…
Ve ben yine bulutlarla beraber çay içiyorum…
Az şekerli. Aylardan ekim. Üç gün sonra dolunay çıkacak. Hava birazcık serin gibi.
Senin yanımda olmanı istediğim akşamlardan birisi işte. Her akşamki gibi yine boş ve yine sabaha
gebe. Sanki kar yağacakmış sanıyorum. Birazcık serin dedim ya işte bu serinlik sadece bu akşama
özgü bir serinlik değil. Temmuz dada böyleydi hava benim için. Seni arıyorum. Belki biraz
sana sarılır ısıtırım kendimi diye düşünüyorum. Sen yanımda olsan belki şubat ta bile yalınayak
gezebilirim. Şubat bile üşütmez beni yanımda olsan. Hatta mart bile bir şey yapamaz. Eminim.
Sen yanımda olsan deniz kenarına bile giderim seninle. Deniz donmuş bile olsa sen yanımda olunca
bana bir şey olmaz bilirim. Ben kardan adam yapmaya bayılırım. Ama kardan adam yaparken hiç sabır
edemem. Biran evvel olsun da bitsin diye acele ederim. Hele o en son havucu burun olarak takmak
yokmu işte o bitiryor beni. Kömür ile göz ve dudak yapıp ona gülümsemeyi öğretmek bir başka haz
benim için. Tabi birde boynumdaki kaşkolu üşümesin diye onun boynuna dolamak sanki birisine büyük
bir iyilik yapmışım hissini verir bana hep. İşte sadece o zamanlar sevmem ben güneşi.
Zaten ben üşümesin diye ona kaşkolumu vermiştim niye doğuyorsun aptal güneş.
Sen yanımda olsan seninle de kardan adam yapardık. Ama o zaman ben hiç acele etmezdim.
Ne kadar uzun sürerse sürsün beklerdim. İsterse hiç bitmesin. Beklerdim. Bir daha ki kışı bile
beklerdim sen yanımda olsan. Sen yanımda olsan bu sefer havucu kardan adamın burnuna takmazdım.
Seninle beraber oturur kıtır kıtır yerdik. Bize okulda öğrettiler. Havuç gözlere çok iyi gelirmiş.
Hep öyle derdi zahide öğretmen. Zaten benim de senin gözlerine ihtiyacım var. Onlara iyi bakmam
lazım. Her gün bir havuç yerdik seninle. Sırf gözlerine iyi gelsin diye.

Biliyorsun benim senin gözlerine ihtiyacım var.
Sonra kardan adamın gözlerini ve dudaklarını yapardık.
Ben gözlerini yapardım sende dudaklarını yapardın. Dudaklarını sen yaptığın içinde gülümsemeyi
öğretmek sana düşerdi. Eminim ona çok iyi öğretirdin gülümsemeyi. Aynı senin gülüşün gibi sımsıcak
gülerdi biliyorum. İyi öğretirdin. Sen yanımda olsan kaşkolumu sana verirdim. Nasıl olsa
kardan adam gülümsemeyi öğrendi ya üşümez artık. Artık güneş bile çıksa üzülmem ben.
Sen yanımdasın ya bir tane kardan adam daha yaparız güneş batınca. Güneş doğunca yine eritir onu.
Biz bir tane daha yaparız. Sen yanımda olsan bu kez bulutlara hiç yüz vermem. Çayımı seninle
içerim. Üç şekerli. Sen yanımda olsan beraber kız kulesine gideriz. Yok yok gitmeyiz.
Üsküdar da bir rıhtım turu yaparız. Sonra kız kulesini uzaktan uzağa şöyle bir süzeriz.
Tam karşısına oturup uzun uzun bakarız. Yok yok uzun uzun bakmayız. Uzun uzun bakarsak gözlerimiz
yorulur.
Biliyorsun benim senin gözlerine ihtiyacım var ya onları fazla yormayız.
Zaten daha çok gezecek yer var. Sonra …. Sonra nereye gidelim ?
Sonrasına sen karar ver canım. Biliyorsun sende söylemiştin ya nereye gittiğin önemli değil kiminle
gittiğin önemli diye… Sen yanımda olsan nereye olursa oraya giderdim…..
(….ve artıq uykum Geldi…..)