Gözyaşların kurutmaya yetmedi ateşimi

Mum ışığında beklerken geceleri sabaha seninle çıkmalıydım.Gemiler yapalım birlikte kağıttan sonra onları yakalım demiştim ya…gülmüştün sende…ben yaptım ve tek tek yakmaya çalıştım ama yanaklarımdan süzülen her bi damla söndürdü onları…belki de hiç yakmamalıydım…senin için değer miydi?

Belki de…
Onları bir bir ait oldukları limanlara yanaştırmalıydım.Ara sıra karşıma fırtınalar çıksada pes etmemeliydim.çünkü hayat karşılaştığım fırtınalarla değil gemiyi limana yanaştırıp yanaştırmadığımla ilgilenir değil mi?Yazık!

Ara sıra isyana yönelsem de evreni yargılamak imkansız!