Herşey Göründüğü Gibimidir

Sultan Murat Han o gün bir hoştur.Telaşeli görünür.Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer.Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz hiç değil.Veziriazam Siyavuş pasa sorar: -Hayrola efendim canınızı sıkan bir şey mi var? -Akşam garip bir rüya gördüm. -Hayırdır inşallah. -Hayır mı şer mi öğreneceğiz. -Nasıl yani? -Hazırlan dışarı çıkıyoruz. Ve iki molla kılığında çıkarlar yola. Görünen o ki padişah hala gördüğü rüyanın tesirindedir ve gideceği yeri iyi bilir.Seri ve kararlı adımlarla Beyazıt a çıkar,döner Vefa ya,Zeyrekten aşağılara sallanır. Unkapanı civarında soluklanır.Etrafına daha bir dikkatle bakınır.iste tam o sırada yerde yatan bir ceset gözlerine batar.Sorarlar ” kimdir bu ? “.Ahali “Aman hocam hiç bulaşma” derler.”Ayyaşın menhusun biri işte! ” -Nerden biliyorsunuz? -Müsaade et de bilelim yani.Kırk yıllık komşumuz. Bir başkası tafsilata girer.Biliyor musunuz? Der. Aslında iyi sanatkardır. Azaplar çarşısında çalışır. Nalın haşini yapar. Ancak kazandıklarını içkiye,fuhuşa harcar. Hem şişe şişe şarap taşır evine hem de nerde namlı mimli kadın varsa takar peşine. Hele yaşlının biri çok öfkelidir. İsterseniz komşulara sorun der.Sorun bakalım onu bir cemaatte gören olmuş mu? Hasılı mahalleli döner ardını gider. Bizim tebdili kıyafet mollalar kalırlar mı ortada. Tam vezir de toparlanıyordur ki padişah yolunu keser: – Nereye? – Bilmem bu adamdan uzak durmayı yeğlersiniz sanırım. – Millet bu çeker gider. Kimseye bir şey diyemem. Ama biz gidemeyiz, şöyle veya böyle tebaamızdır. Defini tamamlasak gerek. – iyi ya, saraydan birkaç hoca yollar kurtuluruz vebalden. – Olmaz rüyadaki hikmeti çözemedik daha. – Peki ne yapmamı emir buyurursunuz? – Mollalığa devam. Naaşçı kaldırmalıyız en azından. – Aman efendim ,Nasıl kaldırırız? – Basbayağı kaldırırız iste. – Yapmayın etmeyin sultanım,bunun yıkanması paklanması var.Tekfini,telkini… – Merak etme ben beceririm. Ama bence bir gasil hane bulmalıyız. – şurada bir mahalle mescidi var ama… – Olmaz vefat eden sen olsaydın nereden kalkmak isterdin? – Ne bilim Ayasofya dan Süleymaniye den, en azından Fatih camiinden. – Ayasofya ile Süleymaniye de devlet erkanı çoktur. Tanınmak istemem. Ama Fatih Camiini iyi dedin. Hadi yüklenelim. Ve gelirler camiye.Vezir sağa sola koşturur kefen tabut bulur.padişah bakır kazanları vurur ocağa usulü erkanınca bir güzel yıkarlar ki naaş ayan beyan güzelleşir sanki.bir nurdur aydınlanır alnında. Yüzü sakilere benzemez. Hem manalı bir tebessüm okunur dudaklarında. Padişahın kanı ısınmıştır bu adama, vezirin de keza. Meçhul nalıncıyı kefenler,tabutlar musalla taşına yatırırlar. Ama namaz vaktine hayli vardır daha,. Bir ara vezir sıkıntılı sıkıntılı yaklaşır. Sultanım der. Yanlış yapıyoruz galiba -Nasıl yani? -Heyecana kapıldık sorup soruşturmadan buraya getirdik cenazeyi. Kim bilir belki hanımı vardır belki yetimleri? -Doğru öyle ya,neyse, sen başını bekle ,ben mahalleyi dolanıp geleyim. Vezir cüzüne,tespihine döner,padişah garip maceranın başladığı noktaya koşar. Nitekim sorar soruşturur. Nalıncının evini bulur. Kapıyı yaşlı bir kadın arar. Hadiseyi metanetle dinler. Sanki bu vefatı bekler gibidir. Hakkını helal et evladım der.Belli ki çok yorulmuşsun. Sonra eşiğe çöker ellerini yumruk yapar. şakaklarına dayar. Ağlar mı? Hayır. Ama gözleri kısılır ,hatıralara dalar belki. Neden sonra silkinip çıkar hayal dünyasından. Biliyormuşsun oğlum? diye dertli dertli söylenir. !Bizim efendi bir alemdi vesselam. Akşamlara kadar Nalın yapar. Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin., elindekini avucundakini verir satın alırdı. Sonra getirip dökerdi helaya. -Niye? -ümmeti Muhammedi içmesin diye. -Hayret -Sonra malum kadınların ücretlerini öder eve getirirdi. ben sizin zamanınızı satın aldım mi ,aldım derdi.öyleyse simdi dinleseniz gerek o çeker gider,ben menkıbeler anlatırdım onlara. Mızraklı ilmihal. Hücceti İslam okurdum .. -Bak sen! Millet ne sanıyor halbuki. – milletin ne sandığı umurunda değildi. Hoş ,o hep uzak mescitlere giderdi. öyle bir imamın arkasında durmalı ki derdi.tekbir alırken Kabe yi görmeli . – öyle imam kaç tane kaldı şimdi? – İşte bu yüzden nisancı ya , sofular a uzanırdı ya. Hatta bir gün,, Bakasın efendi dedim! , sen böyle böyle yapıyorsun ama komşular kötü belleyecek. İnan cenazen kalacak ortada. -Doğru öyle ya? -kimseye zahmetim olmasın deyip mezarını kendi kazdı bahçeye. Ama ben istemedim. İs mezarla bitiyor mu? dedim.seni kim yıkasın ,kim kaldırsın? -Peki o ne dedi? -önce uzun uzun güldü, sonra Allah büyüktür hatun dedi. Hem Padişahın isi ne? Allah tealinin öyle kulları vardır ki, halk onları bilmez. Hoş bazen kendileri de makamlarının farkında değillerdir. Hulus-u kalp ile boyun büker ümmeti Muhammedi e , halifeyi müslmine dua ederler.samimi niyazları ile zırh olurlar sultana. Bir seher vakti göz yaşı ile yapılan dua, binlerce topun yapamadığını yapar. Kralları yıkar,kaleleri paralar. İşte nalıncı baba o adsız sansız Allah dostlarından biridir. Asıl adı Muhammedi Mimi Efendi dir. Bergama lıdır. 1592 yılında vefat etti. Cenaze hizmetlerini bizzat padişah gördü. Ve mübareği evine defnetti. Kabri üzerine bir kubbe, içine bir çeşme koydurdu. Dahası bir tekke ile yaşattı adini. Türbesi Unkapanında, cibali tutun fabrikasının arkasında, Haramzade camii karşısındadır.