Yalnızım, herkesten uzak, ormanda bir kulübede…
Her sabah sıkıntısız uyanıyorum, kuş sesleriyle.
Kulübenin arkasında çağlayıp akıyor deresi…
Kulübem ağaçtan, kırmızı kiremitli,çok penceresi.
Kaçıyorum insanlardan, kaldım doğa ile başbaşa…
Huzur buluyorum doğada, daha ne isterim başka.
Kalabalık içinde yalnızlık hissederken, bilmem neden?
Bu sessizlik içinde; kafam dinç, huzur buluyorum ben.
Odunların çıtırtısı ile yanıyor ocak, keyif sonrası…
Ocakta demlenen çayın; başka oluyor, tadı ve sefası.
Bir ömür tüketsem, hiç yalnızlık çekmem doğada,
Kalabalıktan bıktıysan dostum; tavsiyem bu, sana da.