Övmek ve Yermek

Yıl 2008 aylardan temmuz yani şu sıcakların ortasında bayıldığımız, evlerde bunalımlara girdiğimiz, tatillerde bitse de gitsek modunda geçirdiğimiz ay var ya işte o temmuz.

Fazlasıyla sıkılmış bunalmış kimlik kartımızla, cüzdanımızı yokladığımız asla hayalini kurduğumuz hayata yetmeyen paramızla, birine tutunuyoruz hani şu sevgili dediğimiz kişi var ya işte o?

Neyse uzatmayalım övmekte yermek kadar abartılır ya bizde, böyle ellerimizi havaya kaldırıp ?ay sen harika bir kadınsın? ?ya adamım sen var ya, her işini başarırsın. Senin gibi olsam ah ben neler yapardım? yapardın tabi yapmaz mısın, nerde bir ahlaksızlık var koşar giderdin değil mi?

Can ciğer dost olmuşum yıllar önce biriyle, ah o ne şirinliktir görmeniz gerek, akıllıda üstelik. Hem akıllı, hem şirin, hem pratik, hem iyi bir insan tek sorunu çok duygusal? Yazık olacak az sonra bu insana. Bunca güzelliği üstünde barındırıp da sevgilisi olmasaydı olmazdı elbet, vardı? Var(dı) çünkü artık yok.

Sevdiği, âşık olduğu erkek, onun gibi yakışıklı, akıllı, sevecen biriydi. Hani kızların şöyle ağzını açıpta ?Allah?ım ne yakışıklı ya? dedikleri tipler var ya işte onlardan. Çocuğun birde işi vardı elbet, iyide para kazanıyordu. Ah o övülesi güzellik, öv öv bitmedi, ilişki bitti o bitmedi?

Aylar, yıllar derken birliktelikleri dayandı 5.yıla, çocuk tabi ki okulunu bitirmişti. İş, güç, para her şey yolundaydı. Kızımızda yollara bakıp iç çekiyordu ?ne zaman geçecek şu zaman ne zaman bitecekte gelecek? uzaklık yormuştu ikisini de? Gel zaman git zaman nişan oldu, aileler araya girdi, sahte dostların yüzünde bir sinsilik ?Allah tamamına erdirsin? (erdiremez inşallah geçer içlerden de neyse). Aylar geçti gitti, zaman içinde zaten defalarca sekteye uğrayan ilişki ailelerinde hop diye gelip tam araya girmesiyle iyice sallanmaya başlamıştı. Anne oğlunu öve öve bitiremedi, arkadaşları ?oğlum sen var ya buraların en yakışıklı adamısın, hem çok iyisin hem çok yakışıklısın, dürüstsün vs vs vs? .

Öyle böyle geçiyordu elbet zaman ama her geçen gün biraz daha can sıkıyordu. Çocuk sürekli insanların onun hakkında söyledikleri o şaşalı sözcükleri sevdiğine anlatıyordu, kız bu durumdan fazlasıyla sıkılmıştı. Bir süre sonra artık kendini ona layık görmemeye başladı. ?belki de o daha iyilerine, daha güzellerine layık? ?

Ne desek boş, ne yapsak çare olmuyordu işte. Yine bir gün çocuk sevdiğine arkadaşlarının onu övdüğünden bahsediyordu. ?sen var ya mükemmelsin? ?sen çok akıllısın? ?vs vs vs? . Çocuk bunları anlatırken zaten aylardır bununla ilgili savaş veren kız ellerini ağzına kapatıp hıçkırıklarını bastırıyordu. Telefonu kapattılar, bütün bir akşam ağladı genç kız? Sonunda aradı çocuğu

? Seni gerçekten seviyorum, seni sürekli öven insanlardan daha çok seviyorum. Ama sanırım sen çok daha iyilerine layıksın. Ben çok basit kalıyorum senin yanında. Biz bu hayatta sadece birlikte yürüdüğümüz o yolda birbirimiz için yaratıldığımızı düşünmüştüm, yalnız biz varken bu hayatın içinde her şey çok güzeldi. Sonra başkaları girdi aramıza, edindiğin kariyer, kazandığın paraya dayanarak çok güzel sözler söylediler sana. Bekledim belki artık bu insanları aramızdan çıkarırsın diye ama olmadı. Ben gidiyorum, kendim gibi sıradan birilerini bulursam dost diyeceğim. Senin gibi mükemmel birileriyle de asla muhatap olmayacağım. Çünkü farkında olmadan abartırsam övmelerimi belki masum insanların hayallerini alırım ellerinden. Tıpkı senin arkadaşların gibi,bize yaptıkları gibi,seninde bunlara göz yumduğun gibi? Bitti her şey bitti?